Kwalifikacje

Urodziłam się w latach 80-tych, a więc jeszcze „za komuny”. Jednak większość mojego okresu dojrzewania oraz wczesnej młodości przypadła na lata 90-te. Czasy bez internetu, telefonów komórkowych, social mediów. Pamiętam, że już jako dziecko bawiłam się w nauczycielkę (oczywiście o istnieniu jogi nie miałam wtedy pojęcia). Myślę, że ta pasja do nauczania pozostała we mnie i cały czas mnie prowadzi. Dziś jestem dojrzałą kobietą, żoną, matką trójki chłopców. Joga pojawiła się w moim życiu kilka lat temu i mogę śmiało powiedzieć że była to „miłość od pierwszego wejrzenia”. Natomiast droga do odnalezienia jogicznej ścieżki rozpoczęła się dużo wcześniej. Powodowana chęcią zrozumienia świata, a co ważniejsze, pragnieniem zrozumienia swoich wewnętrznych procesów, emocji, psychiki. Zaczęłam zauważać, że istnieje pewien schemat zachowań oraz wydarzeń, który w jakiś magiczny sposób kieruje moim życiem. Moja Wrodzona ciekawość oraz buntownicza dusza, spowodowały że zaczęłam obserwować te procesy i rozpracowywać je od środka. Rozpoczął się w moim życiu bardzo intensywny proces badania mikro i makrokosmosu. Pojawiły się przeróżne doświadczenia oraz odczucia, które stopniowo zmieniały się wraz z ciągle poszerzającą się świadomością. Były momenty sprawdzania, obserwacji, zwątpienia w świat i siebie, buntu, kwestionowania prawie wszystkiego w moim bliższym lub dalszym otoczeniu. Z czasem zaczęły się pojawiać również momenty zrozumienia, akceptacji, uważności, głębokiego współodczuwania, wdzięczności, pokory, wewnętrznej radości oraz spokoju. Zanurzyłam się w siebie, aby odkryć co kryje się głęboko wewnątrz,w ciemnych zakamarkach mojej duszy – miejscach na które przez lata nie chciałam patrzeć.
Wkroczyłam więc na ścieżkę samopoznania. Na tej drodze pojawiło się wiele koncepcji oraz nurtów ze świata nauki oraz filozofii. W pewnym momencie naturalna rzeczą, było zwrócenie się ku duchowości oraz starożytnym kulturom. Zaczęłam badać i zagłębiać się w pradawne tradycje wschodu. Tu pojawiła się oczywiście m.in. joga. Dzisiaj joga ma dla mnie wiele znaczeń, ciągle odnajduję nowe. Przede wszystkim jest stylem życia, narzędziem do samopoznania i uzdrawiania, formą wyrażania siebie, metodą pomagania innym ludziom. Na chwilę obecną moim ulubionym stylem jest Vinyasa – dynamiczna joga przypominająca taniec, dająca szerokie pole do auto-ekspresji. Lubię jednak łączyć różne style i nurty, w zależności od potrzeby danej chwili. W pracy w uczniami bardzo sobie cenię spokojną jogę regeneracyjną, m.in. za jej niesamowite efekty terapeutyczne i relaksacyjne.

Jeśli mogę być Twoim przewodnikiem (choćby na chwilę) na Twojej ścieżce rozwoju, to jest to jest mi niezmiernie miło 🙂